101-voetbaliconen-49-ronald-koeman

title: "Ronald Koeman" description: "Libero met legendarische trap; matchwinner op Wembley (1992). Bondscoach van Oranje (tweede termijn, 2023–heden) met contract tot en met WK 2026." date: "2025-09-17" updatedAt: "2025-09-17" cover: "/images/koeman-cover.jpg" author: "Redactie 101 Voetbalmomenten" tags: ["nederland", "barcelona", "psv", "ajax", "libero", "bondscoach"] slug: "101-voetbaliconen-49-ronald-koeman"

PASPOORT

Geboren: Zaandam, 21 maart 1963
Overleden: —
Nationaliteit: Nederlands
Lengte: 1,81 m
Positie: Middenvelder, libero (verdediger)
Clubs (selectie): FC Groningen, Ajax, PSV, FC Barcelona, Feyenoord
Interlands: 78 (14 doelpunten)
Competitiedoelpunten per club: Groningen 32, Ajax 23, PSV 51, Barcelona 67, Feyenoord 19 — totaal 192 (recordaantal voor een verdediger)
Trainer/coach (selectie): Vitesse, Ajax, Benfica, PSV, Valencia, AZ, Feyenoord, Southampton, Everton, Nederland (2018–2020; 2023–heden), Barcelona (2020–2021)

Wist je dat? Koeman werd (gedeeld) topscorer van de UEFA Champions League in 1993/94 met 8 goals — uniek voor een verdediger.

In vogelvlucht

Er zijn misschien mensen die een wenkbrauw optrekken bij het idee dat Ronald Koeman een plaats verdient bij de grootste voetballers aller tijden. Maar kijk naar zijn palmares. Als 17-jarige debuteerde hij bij FC Groningen, groeide bij Ajax uit tot spelbepaler en transformeerde bij PSV tot offensieve libero met een fenomenale trap. In 1988 won hij met PSV de Europa Cup I en met Oranje het EK. In 1989 verhuisde Koeman naar FC Barcelona, waar hij in 1992 met een knalvrije trap op Wembley de allereerste Europa Cup I voor de Catalanen binnenschoot.

Voor een verdediger was Koeman geen nietsontziende tackelaar; zijn kracht lag in visie, passing, spelintelligentie en vooral dode spelmomenten. Vrije trappen en strafschoppen werden zijn handelsmerk, wat zijn uitzonderlijk hoge productiviteit verklaart.

Jeugdjaren

Opa had een slagerij in Purmerend, Erwin werd een eindje verderop geboren in Zaandam, op 20 september 1961. Ronald zag anderhalf jaar later, op 21 maart 1963, het levenslicht in Zaandam, vader Martin was profvoetballer bij het Amsterdams Blauw-Wit. Dat de broers voetballer zouden worden was dan ook genetisch geïnitieerd. Martin Koeman speelde eerder voor KFC en Blauw-Wit en was één keer international, in 1964 tegen Oostenrijk (1-1). Voor de kleuters Koeman zat het geluk al vroeg in een leren vijfje. Ze konden eerder dribbelen dan rechtuit lopen, als vader bij GVAV moest trainen gingen zij mee om op het bijveld te leren trappen. En als er ‘s zondags een wedstrijd was, dan liepen de Koeman- netjes zelf voor de hoofdtribune te pingelen. De wedstrijd ging dan geheel aan hen voorbij. En op vakantie in het huisje van opa en oma in Heiloo? Dan op de fiets naar Alkmaar om trainingen van AZ te bekijken.

FC Groningen (1980–1983)

Koeman groeide, na in Zaandam gewoond te hebben, op in Groningen. Hij debuteerde in het seizoen 1980/1981 op zeventienjarige leeftijd in het eerste elftal van FC Groningen. Samen met zijn broer Erwin en Jan van Dijk vormde hij het middenveld. Het in 1979/1980 naar de eredivisie gepromoveerde FC Groningen klom op van de vijftiende plaats in de eredivisie in 1980/1981 naar de zevende en de vijfde plaats in 1981/1982 en 1982/1983.

In 1979, nadat Erwin net naar PSV was vertrokken, had hij slechts tien wedstrijden in het C-elftal van FC Groningen gespeeld, of hij vroeg al een gesprek aan met hoofdtrainer Theo Verlangen. “Ik wilde weleens weten hoe mijn kansen lagen.? Die kwamen op zeventien- jarige leeftijd, toen hij op 21 september 1980 als invaller debuteerde in de wedstrijd tegen NEC. De regenboog van glorie werd direct weer neergehaald, want Verlangen vond dat de jonge voetballer wel weer in de wachtkamer kon. “Ik vind alle lof overdreven, Ronald Koeman speelt ook nog te veel in één tempo”, verklaarde de voetbalwijsgeer toen. Tot woede van de speler zelf die zijn trainer uitschold voor “ouwehoer” en prompt zijn eerste boete kreeg.

Ajax (1983–1986)

Na drie seizoenen FC Groningen vertrok Koeman in 1983 naar Ajax, om samen met Felix Gasselich het naar Feyenoord respectievelijk Bayern München vertrokken duo Johan Cruijff en Sören Lerby op te volgen. Sjaak Swart speelde daarbij een sleutelrol: hij overtuigde de toen nog maar twintigjarige Koeman om de stap naar de hoofdstad te maken. Ajax legde 1,25 miljoen gulden neer – een fors bedrag voor die tijd. “Ajax is altijd mijn favoriete club geweest, iets bijzonders, een club met een heel aparte uitstraling”, zei Koeman destijds.

Toch sloeg de stemming snel om. De dromen draaiden in die jaren als de wind: in 1981 was Feyenoord nog zijn club, in 1983 werd Ajax het grote avontuur, en in 1986 stapte hij met ogenschijnlijk gemak over naar PSV. De aanleiding: Ajax wilde zijn contract verlengen maar bood hem volgens Koeman een “belachelijk laag” salarisvoorstel. In interviews gaf hij later aan dat hij het voorstel als een teken van gebrek aan waardering zag. Bovendien boterde het niet altijd met Johan Cruijff, die hem als jonge speler keihard aanpakte op trainingen. De combinatie van een te laag bod en een moeizame werkrelatie deed de deur dicht.

PSV, gesteund door de financiële slagkracht van Philips, lag op de loer en bood zowel sportief perspectief als een veel betere beloning. Voor Ajax was het een pijnlijke aderlating: Koeman werd in Eindhoven direct basisspeler, groeide uit tot de meest scorende libero van Europa en tilde de club in 1988 naar de Europa Cup I.

Trainer Aad de Mos zette de middenvelder geregeld op de bank, fysiek kende Koeman de nodige problemen en dokter Stibbe wilde hem naar de diëtist sturen. “Toen heb ik gezegd: Dan stop ik met voetballen. Ik wil offers brengen, maar niet met begeleiding. Het probleem is: als je slecht speelt lijk je nóg langzamer.”

Met Ajax werd Koeman derde in 1983/1984 en eerste in 1984/1985. In 1985/1986 eindigde Ajax slechts als tweede, ondanks een extreem hoog doelsaldo (+85 (120-35)). In 1983/1984 werd een historische 8-2 thuiszege op Feyenoord geboekt. Koeman was, samen met Marco van Basten en Jesper Olsen de uitblinker.

Pas onder Johan Cruijff werd Ronald Koeman een vaste waarde binnen Ajax. Al was zijn latere buurman in Barcelona zijn aanvankelijke boeman in Amsterdam. “Op een training of in een wedstrijd voelde je zijn ogen in je rug branden”, zei Koeman eens. “Ik was het ook niet gewend, zo veel als hij schold. Vaak dacht je: Man, hou toch een keer je bek! Dan kwam je thuis en zag je er huizenhoog tegenop om de volgende dag weer te gaan trainen. Je had gewoon het idee dat hij het op jou had voorzien, maar iedereen kwam aan de beurt. Eigenlijk zou iedere voetballer zoiets door moeten maken, zeker als je het daarvóór betrekkelijk gemakkelijk hebt gehad zoals ik. Je wordt er beresterk van. Als je tenminste niet afknapt.”

Voetbal werd zijn license to kill, ook al omdat hij een gloeiende allergie voor verlies ontwikkelde. Die leidde er onder meer toe dat hij in naam van Ajax tegenstander en broer Erwin in een wedstrijd eens genadeloos onderuit kegelde.

In 1984/1985 werd een 14-0 zege thuis tegen Red Boys Differdange geboekt, de grootste zege van een Nederlandse club in één van de Europa Cup-toernoooien. In 1985/1986 werd een historische 9-0 thuis-overwinning op Sparta geboekt. Als trainers maakte Ronald Koeman Aad de Mos, het interim-trio Tonnie Bruins Slot-Spitz Kohn-Cor van der Hart, en Johan Cruijff mee. Na drie seizoenen in Amsterdam bij Ajax, volgden drie seizoenen PSV, waar Koeman driemaal op rij het landskampioenschap behaalde (1986-1989) en de Europacup I voor landskampioenen (1987/1988).

PSV (1986–1989)

Koeman transformeerde tot een offensieve libero die in drie seizoenen 51 goals maakte, meestal met diabolische afstandsschoten. In Eindhoven ontwikkelde hij ook een definitieve antenne voor collectiviteitszin. Koeman schroomde niet medespelers zoals Gullit, Koolhof en Van der Gijp uit te maken voor rotte appelen omdat die meer met zichzelf bezig waren dan met de club. De man die ooit door de UEFA geschorst werd omdat hij in een interview een doodschop van Hans Gillhaus op Jean Tigana bejubelde, kon hard en gemeen zijn.

Toen ook ergerde hij zich al aan de in zijn ogen veel te bekrompen Hollandse zienswijze. Op 24-jarige leeftijd ontvouwde Ronald Koeman een voetbalvisie die te groot was voor polderland Nederland. “Het gaat om het resultaat. Als wij in Wenen met 2-1 winnen van Rapid krijgen we van iedereen schouderklopjes. Niemand zeurt dan over tien terug- speelballen achter elkaar. Maar spelen we tegen Sparta twee keer terug op de keeper, dan komt de kritiek los. Dan gaat het ineens om schoonheid. Waarom altijd die vergelijking met Ajax, dat inderdaad wél swingend voetbal speelt? Het opkomen van Heintze en Gerets is toch schitterend om te zien? Je voelt toch de spanning als Kieft en Gillhaus in het strafschopgebied actief zijn, er zijn mensen die mijn kwaliteiten graag zien, vervolgens heb je nog Vanenburg, Lerby, noem maar op. En dan vergeet ik nog de geblesseerde Arnesen die net dat beetje extra kan brengen. Nee, dit PSV heeft momenteel alles in zich.”

Met onder meer Hans van Breukelen en Berry van Aerle werd in in 1988 de Europa Cup I gewonnen. Ook werd dat jaar met het Nederlands elftal de Europese titel in de wacht gesleept. Berucht in Duitsland werd Koeman nadat hij in de gewonnen halve finale tegen onze Oosterburen met het shirt van Olaf Thon zijn achterwerk afveegde. Koeman zou later toegeven dat dit één van zijn grootste fouten is geweest.

Hoe veel, bleek een seizoen later toen Ronald Koeman in Stuttgart zijn eerste Europa Cup voor landskampioenen richting de hemel tilde en de Serie A aan zijn voeten wist. Juventus, AS Roma en Napoli verlangden naar zijn wreef vol magie: het knaapje dat nog niet zo lang geleden de klei van zijn klompen schudde, was een voetballer van inter- nationale statuur geworden.

Barcelona (1989–1995)

Na 98 wedstrijden en 51 goals (een gemiddelde van 0,52 en dat voor een verdediger) kocht Barcelona Ronald Koeman voor 12,5 miljoen gulden. ‘Sneeuwvlokje’ werd hij genoemd. Koeman maakte daar deel uit van het Dream Team dat in 1992 de Europa Cup 1 won. Koeman maakte in de finale tegen Sampdoria in de verlenging uit een vrije trap het enige doelpunt. Net als de andere aankoop Michael Laudrup werd hij op het vliegveld door duizenden uitzinnige socios onthaald als de genius die de droom van het volk moest invullen en het trotse Catalonië wachtte op catharsis.

Maar die bleef uit. Eenmaal in Barcelona swingde Ronald Koeman allesbehalve de wereld in. De verdediger die gehaald was om zijn scoringsdrift, werd vaak in de mandekking gemanoeuvreerd en kwam zelden in schietpositie. In zijn eerste maanden in Spanje kwam Koeman slechts tot één goal en de journalisten kwamen als horzels uit het aanvankelijke harnas van de aanbidding gevallen. “Waar blijft het geloei van de schoten”, zo klonk het. De voetballer werd bestempeld als de duurste miskoop ooit en werd zelfs treiterend Sneeuwvlokje genoemd, naar de befaamde, witte gorilla in de plaatselijke dierentuin.

Het weerzien met Cruijff ging ook niet zonder mankeren. De maestro uit Betondorp schroomde niet zijn miljoenenaankoop op de bank te zetten. Zo ook eens in de eerste wedstrijd van het seizoen. “Cruijff vond dat ik mentaal sterker was dan de andere drie buitenlanders (in die periode mocht je max. 3 buitenlanders opstellen). En aangezien het toch een klap zou zijn, moest degene die hem het gemakkelijkste kon verwerken, die klap maar krijgen.” Toch groeide hij aan de hand van Cruijff en aan de zijde van voorstopper Miguel Nadal, de cipier van de ongenade, uit tot wereldvoetballer. Met als ultiem hoogtepunt die woensdag in mei, in het halleluja-jaar 1992. Op Wembley liet Koeman tegen Sampdoria een wonderknal los, de orgastische jubel echode tot boven Catalonië en de hemel scheurde open. Barcelona won voor het eerst de Europa Cup voor landskampioenen, het wonder kwam uit zíjn slof. Hij had het nodig ook, want de voetballer die inmiddels als de beste van Barcelona werd gezien, lag nu weer onder vuur in Oranje. Bondscoach Rinus Michels had hem kort daarvóór gewisseld tegen Polen, het pleidooi voor het Ajax-verdedigingsduo Blind-Jonk werd steeds luider. “Door die ene wedstrijd heb ik bij veel mensen de twijfels weggenomen” claimde teamspeler Koeman voor één keer de persoonlijke triomf. “Dat doelpunt had ik heel hard nodig, want ik ben geen volgevreten vedette. Elke sportman moet het gevoel hebben dat hij gewaardeerd wordt.”

De verdediger met de kiezelharde knal werd een belangrijke schakel in Johan Cruijff’s zogeheten Dream Team waar onder meer Romário, Michael Laudrup en Hristo Stoichkov deel van uitmaakten. Met dit elftal werden vier landstitels op rij gewonnen, de Champions League en een Europese supercup. In 1995 besloot Koeman te gaan afbouwen bij Feyen- oord, waardoor hij één van de weinige spelers werd die bij elk van de drie traditionele topclubs in Nederland heeft gespeeld.

Feyenoord (1995–1997)

Bij Feijenoord volgde Arie Haan trainer Van Hanegem op. Met Ruud Geels is Ronald de enige die bij alle drie Nederlandse topclubs speelde. 533 wedstrijden en 193 goals, nog steeds een record voor een verdediger. “De droom is nog steeds bij de club waar je op dat moment zit iets te winnen. Dat wil ik ook bij Feyenoord.”

Het lukte niet. Koeman kwam erachter dat de wereld na het hogeschoolvoetbal van Barcelona altijd anders en ook minder is. Hij miste in zijn eerste maanden zelfs twee strafschoppen en fileerde na een halfjaar op onverbiddelijke wijze het elftal. “Bij Feyenoord ontbreken elementaire voetbalzaken. Het elftal speelt te afwachtend en beheerst het positiespel niet. Dan moet je terug naar het nulpunt. Het is niet anders.” Trainer Willem van Hanegem sneuvelde en de ervaren voetballer wist toen al wat de deplorabele situatie in De Kuip eigenlijk van een trainer vroeg. “Van Hanegem kan worden verweten dat hij te afstandelijk is geweest”, zo luidde Koemans fusillade in 1996. “De spelers maakten op de training dezelfde fouten als in de wedstrijd. Van Hanegem hield zich afzijdig. Maar juist omdat hij zelf zo’n grote voetballer is geweest, had hij veel nadrukkelijker aanwezig moeten zijn en erbovenop moeten zitten.”

Zo eindigde een prachtige loopbaan in een soort van schijndood. In zijn laatste jaar als profvoetballer overwoog Ronald Koeman zelfs zijn contract in te leveren omdat beloofde aankopen zoals Youri Mulder en Pierre van Hooijdonk uitbleven. Hij pleegde zelfs een daad van verzet door in Alma Ata openlijk een stapverbod te negeren. Trainer Arie Haan schorste hem. Haan, toen: “Ik moest wel, want terwijl de hele spelersgroep stond toe te kijken riep Koeman: De groeten. “De groeten” Wat een einde. Koeman, later: “Ik heb dat laatste jaar vaak met tegenzin gespeeld.”

Nederlands elftal (1983–1994)

Koeman debuteerde net als zijn broer Erwin en Wim Hofkens op 27 april 1983 in het Nederlands elftal, tijdens een met 0-3 verloren oefeninterland thuis tegen Zweden. Daarmee werden ze de derde en vierde Oranje-international in de geschiedenis wiens vader ook in het Nederlands elftal speelde.

In de aanloop naar het EK van 1988 openbaarde Ronald Koeman: “Ik heb een bepaalde hekel aan Duitsers. Als zo’n Matthäus pal langs je heen loopt en niet eens even groet, zoals bij het zaalvoetbaltoernooi in München, dan denk je toch echt: Vréselijke mensen.” Passioneel natievoetbal, een betere optie om zijn diepste gevoelens vrij baan te gunnen, is er niet. Een paar weken later schoot hij Oranje vanaf elf meter naast West-Duitsland en richting de finale.

Wat schokkender was: voor het oog van de verbaasde wereld viel hij ook uit zijn rol van beschaafde Groninger, door na afloop van de beladen wedstrijd denkbeeldig zijn achter- werk af te vegen met het shirt van Olaf Thon. Zelfs de burgemeester van Aken achtte het noodzakelijk de verdediger persoonlijk tot de orde te roepen.

Na de succesvolle Europese veldtocht van 1988 had Koeman vooral hoge verwachtingen van het WK van 1990. “Deze groep is nog beter, nog sterker, nog ervarener.” Het werd een fiasco zonder weerga. De selectie kwam vermoeid in Italië aan.

Na het Italiaanse drama werd Koemans interlandcarrière langzaam maar zeker gebouwd op conflicten. In 1992 botste hij weer eens met Bul Rinus Michels die hem vanwege een aanstaande oefeninterland tegen Frankrijk verbood om de kampioenswedstrijd met Barcelona te spelen. Na het WK van 1990 had Michels hem al eens geschorst nadat de speler kritiek uitte op de speelwijze. Van de strafcultuur van Michels begreep hij evenmin iets. “Ik voelde me diep gekrenkt door die schorsing omdat ik hele positieve bedoelingen had met die opmerkingen over het concept. Ik vond dat we als elftal stilstonden. Ik dacht dat er in Nederland vrijheid van meningsuiting was, maar blijkbaar geldt dat niet altijd.”

Koeman overwoog zelfs zijn Oranje-vlag te strijken. Temeer daar juist híj jarenlang tot de meest loyale internationals had behoord. “Terwijl Jan en Alleman afzegde ben ik altijd voor de meest lullige wedstrijdjes overgevlogen.” In 1993 bewees hij nog eens zijn trouw aan het vaderland door de hele wereld over te vliegen om op tijd te komen voor een belangrijke interland in Turkije. “Het was onze laatste kans op de WK-kwalificatie. Ik ben geen type dat het zinkend schip verlaat. Dan ga ik zinkend mee.”

Na het WK van 1994 zette Ronald Koeman een punt achter een Oranje-carrière die 78 interlands omvatte waarin hij veertien maal scoorde. Een later pleidooi van Guus Hiddink om zijn rentree te maken, wuifde hij weg. De braafste soldaat van Oranje had definitief afgezwaaid.

Koeman als trainer/coach

Na zijn afscheid als voetballer in 1997 startte Ronald Koeman zijn trainersloopbaan als assistent van Guus Hiddink bij het Nederlands elftal. Daarna (1999) vertrok hij naar zijn oude club Barcelona, waar hij assistent van Louis van Gaal werd.

Na zijn periode in Spanje werd Koeman voor het eerste hoofdtrainer, bij Vitesse. Koeman leidde Vitesse naar de vierde plaats.

In december 2001 werd Koeman door Ajax aangesteld als trainer. Met Koeman werd Ajax dat jaar kampioen, zijn eerste prijs als trainer. Ook won de club de beker. Na onenigheid met technisch directeur Van Gaal en een snelle uitschakeling in de UEFA Cup in 2005, nam Koeman bij Ajax ontslag.

In Portugees landskampioen Benfica kende Koeman een nieuwe werkgever voor het seizoen 2005-2006. Hoewel er goede resultaten in de Champions League behaald werden, moest de club in eigen land zowel de landstitel als de beker aan FC Porto laten. Benfica werd derde. In mei 2006 vertrok Koeman naar PSV waar hij Guus Hiddink opvolgde.

Met Koeman haalde PSV het tot de kwartfinale in de Champions League dat seizoen en werd het met één doelpunt verschil kampioen van Nederland.

In oktober 2007 vertrok Koeman naar Spanje om trainer te worden van Valencia. Ondanks het winnen van de Spaanse Beker werd de periode in Valencia weinig succesvol. Valencia werd vierde in haar Champions League-poule en mocht daardoor na de winter niet verder in de UEFA Cup. Na slechte resultaten in de competitie werd Koeman na nog geen half seizoen trainer te zijn geweest, ontslagen.

Op 17 mei 2009 werd bekend dat Koeman trainer werd bij de toenmalig Nederlandse kampioen AZ waar hij Louis van Gaal opvolgde. Koeman won met AZ alleen de Johan Cruijff Schaal. Op 5 december 2009 werd hij na de 1-2 thuisnederlaag tegen Vitesse ontslagen. Bestuur en directie zagen op sportieve gronden geen basis meer voor verdere samenwerking.

Ronald Koeman als trainer. foto: Onbekend Op maandag 25 juli 2011 tekende Ronald Koeman een éénjarig contract als hoofdtrainer van Feyenoord. Hij volgt daar de opgestapte Mario Been op. Koeman is hiermee de eerste persoon de ooit én als speler én als trainer werkzaam was voor alle drie de clubs uit de klassieke Nederlandse top drie: Ajax, Feyenoord en PSV. Bovendien deed hij dit als trainer in precies dezelfde volgorde.

In zijn allereerste seizoen bij Feyenoord is Koeman uiterst succesvol. Met de Rotter- dammers bereikt hij uiteindelijk, na een prachtig seizoen, knap de tweede plaats in de Eredivisie. Voor deze prestatie ontvangt hij zelfs de Rinus Michels award seizoen 2011-2012. In Koeman zijn laatste seizoen bij Feyenoord wordt het seizoen 2013-2014 besloten met een evenaring van 2012 en wordt de ploeg opnieuw knap tweede. Koeman gaf al tijdens het seizoen aan zijn trainerscarrière graag in het buitenland voort te zetten.

In de zomer van 2014 maakt Ronald Koeman na drie uitstekende seizoenen Feyenoord de overstap naar de Engelse Premier League waar hij als hoofdcoach bij Southampton aan de slag gaat. Spits van Feyenoord Graziano Pellé volgt de oefenmeester naar ‘The Saints’. Koeman maakt na zijn overstap van Feyenoord naar Engeland veel indruk door zich met Southampton twee seizoenen op rij voor de Europa League te plaatsen. Everton koopt de Nederlander daarom in de zomer van 2016 voor circa EUR 6.000.000,- weg bij South- ampton. Koeman werd op 23 oktober 2017 ontslagen door de club.

Koeman werd op 6 februari 2018 aangesteld als bondscoach van Nederland als opvolger van Dick Advocaat. Hij tekende een contract tot en met het WK van 2022. Hij was bondscoach van Nederland (2018–2020), ging vervolgens naar Barcelona (2020–2021) en keerde per 2023 terug als bondscoach van Oranje.

Tweede termijn als bondscoach (2023–heden)

• Nations League 2023: 4e plaats (Finals in Nederland).
• EK 2024: halve finale; nederlaag tegen Engeland (1–2, Dortmund).
• Contract: loopt tot en met WK 2026; Koeman bevestigde na het EK dat hij aanblijft.
• Speelstijl: compact tussen de linies, doorgaans 4-3-3 of 4-2-3-1, met nadruk op discipline, verticale passing en dode spelmomenten.

Prijzenkast en erelijst (selectie)

Als speler

• Europa Cup I / Champions League: 1988 (PSV), 1992 (Barcelona; matchwinner in finale)
• Landstitels: Eredivisie 1985 (Ajax); 1987, 1988, 1989 (PSV). La Liga 1991, 1992, 1993, 1994 (Barcelona)
• Bekers & Supercups: KNVB Beker 1986 (Ajax), 1988 & 1989 (PSV); Copa del Rey 1990; UEFA Super Cup 1992; diverse Supercopa de España
• Oranje: Europees kampioen 1988
• Individueel: Nederlands Voetballer van het Jaar 1987, 1988; (gedeeld) CL-topscorer 1993/94 (8 goals)

Als trainer/coach

• Eredivisie: 2002, 2004 (Ajax); 2007 (PSV)
• KNVB Beker: 2002 (Ajax)
• Johan Cruijff Schaal: 2002 (Ajax), 2009 (AZ)
• Supertaça Cândido de Oliveira: 2005 (Benfica)
• Copa del Rey: 2008 (Valencia)
• Rinus Michels Award: 2012

Statistische weetjes

• Meest scorende verdediger ooit in het profvoetbal (competities): 192 competitiegoals; totaal (alle competities) ruim boven 200.
• Barcelona-records: tweede meeste vrije-trapgoals in clubhistorie en topscorer onder verdedigers.
• Dode spelmomenten: extreem hoge productie uit vrije trappen en strafschoppen; unieke mix van precisie en kracht.

Bronnen en referenties (selectie)

• Profiel, loopbaanstatistieken en clubdoelpunten (competitie): Wikipedia / Transfermarkt.
• Matchwinner Wembley 1992: verslag en wedstrijdpagina.
• EK 2024 halve finale (NED–ENG 1–2): officiële wedstrijdbeschrijvingen.
• (Gedeeld) CL-topscorer 1993/94 met 8 goals: UEFA / Wikipedia.
• Contractstatus bondscoach tot en met WK 2026: KNVB/NOS-berichtgeving.