101voetbalmomenten

(81) Rob Rensenbrink

Het slangenmens van DWS, Club Brugge en Anderlecht — tweevoudig WK-finalist en vedette van het Europese topvoetbal in de jaren 70.

Paspoort

  • Geboren: Amsterdam, 3 juli 1947
  • Overleden: 24 januari 2020
  • Nationaliteit: Nederlands
  • Positie: Linksbuiten
  • Clubs: DWS, Club Brugge, RSC Anderlecht, Portland Timbers, Toulouse FC
  • Interlands: 46 (14 doelpunten)
  • Clubdoelpunten:
    • DWS: 34
    • Club Brugge: 24
    • Anderlecht: 143
    • Portland Timbers: 6
    • Toulouse FC: 1

Beginjaren bij DWS en Oranje

Pieter Robert (Rob) Rensenbrink speelde eind jaren ’60 bij DWS, destijds na Ajax de tweede club van Amsterdam. Hij werd al snel basisspeler maar scoorde pas in zijn derde seizoen regelmatig (10 doelpunten). Bondscoach George Kessler riep hem toen voor het eerst op voor het Nederlands elftal.

Ajax en Feyenoord toonden interesse, maar beide clubs beschikten al over sterlinks­buitens: Piet Keizer (Ajax) en Coen Moulijn (Feyenoord). Een overstap bleef uit.

OSV Oostzaan en transfer naar DWS

Rensenbrink groeide op in de Jordaan en speelde bij OSV in Oostzaan. In 1965 betaalde DWS 3.000 gulden om hem over te nemen. Ajax wilde hem ook, maar hij verkoos de volksclub uit de Spaarndammerbuurt.

Feyenoord bijna-deal

In 1969 leek Feyenoord hem binnen te halen als opvolger van Moulijn. Club en speler waren akkoord, maar trainer Ernst Happel sprak zijn veto uit. Volgens Happel kon Moulijn nog jaren mee. Feyenoord koos uiteindelijk voor Hansi Hasil. Rensenbrink noemde dit later een “stom besluit”.

Club Brugge (1969–1971)

In 1969 verhuisde Rensenbrink samen met trainer Frans de Munck en speler Henk Houwaart naar Club Brugge, voor 205.000 gulden. Hier kreeg hij zijn bijnaam “het Slangenmens” dankzij zijn dribbels en slaloms. Hij won de Belgische beker in zijn eerste seizoen en haalde de kwartfinale van Europacup II.

Toch was Anderlecht aantrekkelijker: beter salaris, betere faciliteiten. In 1971 stapte hij over.

Anderlecht (1971–1980)

Rensenbrink groeide in negen jaar uit tot een absolute vedette:

  • Prijzen: 2 landstitels, 4 bekers, 2 Europacups II (1976, 1978), 2 UEFA Super Cups (1976, 1978).
  • Statistieken: 260 wedstrijden, 143 doelpunten.
  • Individuele erkenning: Belgische topscorer 1973, Gouden Schoen 1976.

Europese glorie

  • 1976: Scoorde tweemaal in de finale tegen West Ham (4-2 winst).
  • 1976: Twee goals in de Super Cup tegen Bayern München (4-1).
  • 1978: Twee goals in de finale tegen Austria Wien (4-0 winst, aanvoerder).

Trainer Raymond Goethals over hem: “Robbie zorgde in zijn eentje voor een tribune van het nieuwe stadion.”
Paul Van Himst: “Na Cruijff was hij de beste ter wereld.”

Controverse met Arie Haan

In 1980 liep de relatie met ploeggenoot Arie Haan stuk. Een jaar lang spraken ze niet. Uiteindelijk vertrok Rensenbrink naar Portland Timbers. Zijn afscheid bij Anderlecht werd pijnlijk: alleen de clubmasseur zwaaide hem uit op het vliegveld.

Portland Timbers & Toulouse (1980–1981)

In 1980 vertrok hij naar de NASL (Portland Timbers). Een jaar later sloot hij zijn carrière af bij Toulouse FC, waar een blessure zijn contract voortijdig beëindigde.

Nederlands elftal (1968–1979)

  • Debuut: 30 mei 1968 tegen Schotland.
  • Onderdeel van de legendarische generatie met Cruijff, Neeskens, Rep en Van Hanegem.
  • WK-finales: 1974 (verloren van West-Duitsland), 1978 (verloren van Argentinië).
  • EK 1976: Derde plaats, met Rensenbrink als sleutelspeler.
  • WK 1978: Topschutter met 5 goals, inclusief 2 penalty’s tegen Iran.

De paal van Buenos Aires

Zijn beroemdste moment: de paal in de 90e minuut van de WK-finale 1978. Had hij gescoord, dan was Nederland wereldkampioen geworden. In de verlenging verloor Oranje alsnog met 3-1.

Zelf zei hij later: “Het was geen open kans. Ik kon ‘m net halen en schoot onder de keeper door, toen tegen de paal. Dat moet ik telkens weer uitleggen.”

Oranje-carrière

Rensenbrink speelde 46 interlands en scoorde 14 goals. Zijn laatste interland was in 1979 tegen Polen.

Onderscheidingen en erelijst

  • Club:
    • Belgisch kampioen (Anderlecht): 1972, 1974
    • Belgische beker: 1970 (Club Brugge), 1972, 1973, 1975, 1976 (Anderlecht)
    • Europacup II: 1976, 1978
    • UEFA Super Cup: 1976, 1978
    • Franse Ligue 2: 1982 (Toulouse)
  • Oranje:
    • WK-zilver: 1974, 1978
    • EK-brons: 1976
  • Individueel:
    • Belgische Gouden Schoen: 1976
    • Belgische topscorer: 1973
    • Ballon d’Or: #2 (1976), #3 (1978)
    • Onze d’Or: 1976
    • FIFA World Cup Bronze Boot: 1978
    • FIFA All-Star Team: 1974, 1978
    • FIFA 100 (2004)
    • Europacup II topscorer aller tijden: 25 goals
    • Maker van het 1000e WK-doelpunt (1978)

Na zijn carrière

Na een kortstondige periode als trainer bij OSV verdween Rensenbrink uit de spotlights. In 2018 verscheen zijn biografie “Rob Rensenbrink, Het Slangenmens” (Bert Nederlof).

Hij leed aan de spierziekte PSMA (verwant aan ALS) en overleed op 24 januari 2020.

Rob Rensenbrink: het slangenmens — de stille vedette die tweemaal een WK-finale speelde en bijna de grootste prijs in het voetbal won.